Hartverwarmend Duits

Duitse gewoontes zijn zelden hartverwarmend. Ze praten te hard, hun buiken zijn te groot en een woordje over de grens spreken doen ze zelden. Vraag een willekeurig Nederlander om een Duits zinnetje en je zult dingen te horen krijgen als “Das ist mir Wurst”of “wir haben es nicht gewusst” of, ook niet erg gezellig; “Bock haben”. Toch zijn er ook heel gezellige Duitsers, vooral in Spanje ;). Daar kun je goed Duits leren praten, trouwens. De pensionado’s hebben alle Zeit om je uit te leggen waarom “am Tafel” geen Duits is. Duitsers die “Wunderbar” roepen iedere keer als er een scheut schnapps over het ijstoetje gaat en die, na drie maanden overwinteren, toch geleerd hebben dat de ober Kamareero heet, bier cerveza is en nooit boos worden als de camero de cerveza omstoot, want het is toch allemaal zo “billig”, dat ze nonchalant kunnen roepen: “macht nichts!”.

Immer disciplinierd

Daar leer je de Duitsers ook kennen als zeer gedisciplineerd. Pünktlich zijn ze sowieso. Strak om 8.00 aan het Früstück. Iedere dag moet er gezwommen worden, maar alleen als het water meer dan 14 graden is. En dus togen ze massaal naar het strand en bezetten daar het hoekje waar het niet waait. Dan wachtte ze braaf tot de temperatuurmeester het sein geeft dat het water warm genoeg is. Deze held gaat letterlijk met zijn thermometer een keer of drie het water in om de temperatuur op te meten, terwijl iedere Spanjaard waarschijnlijk op de minuut nauwkeurig kan voorspellen hoe laat het water aangenaam genoeg zal zijn om in te poedelen. Zo niet de Duitsers. “Meten is weten” zou door hen uitgevonden kunnen zijn. Terwijl je met je grote teen onmiddellijk kan vaststellen dat het water nog niet zo aangenaam is, gaat de Duitser gewapend met thermometer tot zijn middel het water in. Brrrr.

Hartversterking

Als het echter om eten en drinken gaat, dan ontdooien de Germanen in rap tempo. Als de porties maar groot zijn en het bier minimaal in halve liters geschonken wordt, dan wird es schnell gemütlich. Het doet altijd een beetje denken aan de Galliërs, zoals die in Asterix en Obélix zo mooi zijn neergezet. Beetje primitief, liefst etend met handen en voeten en als er wat te knokken valt, doet iedereen mee. Daarna worden de blauwe plekken met grote schnitzels afgedekt en drinkt men gebroederlijk nog een paar pintjes en gaat het feestgedruis vrolijk verder. De Krug is daarbij essentieel. Een metalen drinkbeker die men met een ketting aan zijn broekriem bevestigd, zo ongeveer als wij onze portemonnee, bos sleutels of andere belangrijke zaken bewaren wanneer we op vakantie zijn en bang zijn voor zakkenrollers.

Gebroerderlijk drinken

Heeft iemand dan “toevallig” een flaconnetje Strohrum bij zich, dan heeft de Duitser zijn Krug paraat. Goedkoop drinken en zeker, deze traditie zorgt voor verbroedering. Dan veranderen ineens die stoere kerels in reuze knuffelberen. Liefst bij een groot kampvuur waarop de schwenkgrill zorgt voor bratkartoffeln en schweinfleisch. Het Duits klinkt niet meer zo “harsch” en als het als het flink plenst, zeggen ze : “Es regnet wie die Saue”. Dat klinkt nog veel mooiere dan de Engelse Cats en dogs variant. Want als het zeugen regent, dat gaat het pas hard.

Hoe zuidelijker, hoe gemütlicher

Dikke kans overigens dat je, wanneer je een dergelijk tafereel treft, je dan al net de grens over bent gegaan van Beieren, de bondsstaat die gevoelsmatig zeker de helft van Duitsland beslaat. Zodra je de punt van Nederland achter je hebt gelaten en je het stinkende Ruhrgebied de rug hebt toegekeerd zit je al zowat in Beieren. Net even voorbij Frankfurt am Main rijd je de Freistaat Beieren al binnen. Misschien nog even een kleine omweg langs Kassel, om de sprookjesroute van Hans en Grietje, met de vele kastelen die de gebroeders Grimm inspireerden tot heel veel gruwelijk mooie sprookjes, maar dan terug naar Beieren, waar sprookjeskastelen alledaagse werkelijkheid zijn, denk maar aan SchlöB Mören en natuurlijk Neu Schwanstein.

Hartverwarmend traditioneel en natuurlijk

Das Kapital: München. Dit is het Duitsland dat je graag wilt kennen, waar je zomer en winter zou willen doorbrengen en misschien later zelfs oud wilt gaan worden. Het Duitsland waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan, waar de natuur nog ongerept lijkt en de mensen nog recht door zee. Hartverwarmend. Alleen die lederhosen is misschien toch even wennen.

PS: Natuurlijk is dit allemaal geschreven met een knipoog